ภาษาอีสาน: ข้อยเป็นอีสาน บ่แม่นลาว
เห็นหลายคนชอบบอกว่าภาษาอีสาน คือภาษาลาว แม้แต่คนอีสานเองก็บอกว่าตัวเอง เว่าลาว ฮ่วย! อีสานบ่แม่นลาว แค่คล้ายๆ กัน
ไหนๆ ก็ว่าเหมือนกันแล้ว เลยลองยกตัวอย่างว่าภาษาอีสาน กับภาษาลาว ที่ว่าเหมือนกัน มันเหมือนกันยังกะจะเป็นแกะจริงๆ จากหนังสือ ???????????(เสน่ห์ภาษาลาว) ของพิษณุ จันทร์วิทัน มาดูว่ามีคำไหนที่ภาษาอีสานและภาษาลาวเหมือนกันบ้าง
เถิง, ฮอด แปลว่า ถึง เช่น ส่งหนังสือเถิง, คิดฮอด หรือไปฮอด เป็นต้น
เข้าเปียก แปลว่า ข้าวต้ม
แว่นแยง แปลว่า กระจกส่องหน้า
แว่น แปลว่า กระจก (ไม่ได้หมายถึงแว่นตา)
สู้ซน แปลว่า ต่อสู้กับอุปสรรค
ภูดอย แปลว่า ภูเขา
แต่งดอง แปลว่า แต่งงาน
ฮัก แปลว่า รัก
ปด แปลว่า ปลด
เกิบ แปลว่า รองเท้า (ปดเกิบ ก็ถอดรองเท้า)
ฮ้าย แปลว่า ดุ, ร้าย (ระวังหมาฮ้าย คือระวังหมาดุ แต่ในภาษาอีสานยังไม่เห็นใช้หมาฮ้าย)
บ่อน แปลว่า ที่ บ่อนนั่ง ก็คือ ที่นั่ง
ดน แปลว่า นาน บ่ดน แปลว่าไม่นาน
เทือ แปลว่า ครั้ง
หว่างแล้ว หมายถึง ช่วงที่ผ่านมา
โส้ง แปลว่า กางเกง แต่ภาษาอีสานจะออกเสียงเป็น ส่ง มากกว่า
บ่วง แปลว่า ช้อน
ก็ยังมีอีกหลายคำ ยกตัวอย่างพอให้เห็นว่าภาษาลาว และภาษาอีสาน ที่เหมือนกันก็เยอะ หลายคนจึงชอบเรียกภาษาอีสานว่า ภาษาลาว
ที่เหมือนก็เพราะมีที่มาที่ไป คงต้องว่ากันยาว ต้องเก็บไว้ก่อน ลองมาดูคำอื่นของเขาที่ไม่เหมือนเราบ้าง
เคื่องคื่นเสียง คือ ultra sound
โทรภาพ คือ โทรทัศน์
กาซวลพิเศษ คือ น้ำมันดีเซลหมุนเร็ว
แอดซังธรรมดา คือ น้ำมันเบนซินไร้สาร 91
ฟุตบอล คือ หมากบาน (สันนิษฐานว่ามาจากอิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสว่า la balle)
เดิ่น คือสนาม เดิ่นยนคือสนามบิน เดิ่นบาน คือ สนามฟุตบอล
|
ด้วยความปราถนาดีจาก